پس از شناخت علل، انواع، ویژگی ها و... در مورد مشکلات یادگیری دانش آموزان نوبت به تشخیص و درمان آن می رسد. البته ما فقط راه های آن را بیان کردیم و مشخص است که تشخیص و درمان آن کار متخصصان این رشته می باشد.

مراحل ارزیابی و تشخیص مشکلات یادگیری

والدین و معلمین اولین کسانی هستند که متوجه اختلالات یادگیری در کودکان می شوند. عمده ترین شیوه های شناسایی و تشخیص این گونه مشکلات، روش های مشاهده، مصاحبه و آزمون های روانی است.

روش مشاهده: مشاهده کودک در موقعیت ها و مکان های مختلف، اطلاعات زیادی را درباره او فراهم می آورد که روش های دیگر قادر به تأمین آن نیست. مثلاً از مشاهده غیر مستقیم کودک در کلاس درس می توان میزان تمرکز و توجه او را به سخنان معلم و ... به دست آورد.
روش مصاحبه: مصاحبه با کسانی که نسبت به کودک شناخت کافی دارند مانند والدین و مربیان می تواند در زمینه تشخیص مسائل کودک مؤثر باشد.
روش استفاده از آزمون های روانی:یکی از راه های مهم در تشخیص کودکان مبتلا استفاده از آزمونهای روانی است . آزمون هایی مثل آزمون سنجش هوش وکسلر ،آزمون دیداری حرکتی بندر، آزمون ادراکی بینایی فراستیگ ،آزمون شنوایی وپمن، آزمون رشد حرکتی لینکلن- اوزرتسکی ،آزمون برتری طرفی و.... 
 درمان اختلالات یادگیری

هر چند اختلالات یادگیری اصولا مساله‌ای آموزشی است، اما از چندین جنبه مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. بسیاری از تلاش ها در این زمینه از فرضیه نقص جزئی در مغز سود می‌جویند و بدین ترتیب می‌کوشند تا با ارزیابی مسائل فرض شده مربوط به این نقص زیستی مشکل را برطرف کنند.

از جمله شیوه‌های درمانی رایج بر این اساس، می‌توان به درمان رایج بر نگرش های ادراکی -حرکتی اشاره کرد.

در این شیوه تلاش می‌شود تا موقعیت هایی برای کودک فراهم شود تا بتواند اطلاعاتی را از محیط دریافت دارد، به یکدیگر ارتباط دهد و آن ها را دریابد. استفاده از روروک ، بازی هایی برای آموزش حرکت ، تمرینات روی تخته سیاه برای رشد هماهنگی حرکت و ادراک دیداری ، حل معما در این شیوه کاربرد دارد.

از روشهای درمانی دیگر می‌توان به روش دیداری حرکتی فراستیگ و شیوه‌های رفتاری اشاره کرد. برخی از متخصصان حرفه پزشکی نیز معتقدند باید به این دسته کودکان دست کم به طور آزمایشی دارو تجویز کرد. با این حال درباره تاثیرات دارو درمانی روی دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری مطالعات انجام شده بسیار اندک است.

از سوی دیگر در نظر گرفتن امکانات آموزشی ویژه برای کودکان مورد توجه قرار گرفته است. مثلاً

استفاده از اتاق مرجع یا کلاس های ویژه. با این حال مساله جای دهی مبتلایان به اختلالات یادگیری در کلاس های مختلف هنوز مورد بحث بسیاری از متخصصان آموزش و پرورش است.

منابعی که در تمام قسمت های این مقاله استفاده شده است:

1.       باباپور، جلیل و صبحی قراملکی، ناصر، اختلالات یادگیری رویکرد تشخیصی و درمانی، چاپ اول 1380، انتشارات سروش.

2.       داکرل،جولی و مک شین، جان، رویکرد شناختی به مشکلات یادگیری کودکان، ترجمه عبدالجواد احمدی و محود رضا اسدی، چاپ اول 1376، انتشارات رشد.

3.       سیف نراقی، مریم و نادری، عزت الله، نارسائی های ویژه در یادگیری و چگونگی تشخیص و روش های بازپروری، چاپ اول 1379، انتشارات مکیال.

4.       کریمی، یوسف، اختلالات یادگیری، چاپ اول بهار1380، نشر ساوالان.

5.       مک نامارا، باری- م، کلیدهای برخورد با ناتوانی در یادگیری، ترجمه ترانه بهبهانی، چاپ اول1385، انتشارات صابرین،کتاب های دانه.

6.       نادری، عزت الله و سیف نراقی،مریم، اختلالات یادگیری، چاپ ششم 1379، انتشارات امیرکبیر.

7.       http://daneshnameh.roshd.ir

8.       http://www.geocities.com/estesnai/ekhtelalat.htm